Predstavom TUŽNI TROPI italijanski koreograf i plesač Virđilio Sijeni, predstavio je svoje poimanje poznatog dela Kloda Levija-Strosa- “oca savremene antropologije”.
Oživljavanjem mitske priče inspirisane davnim plemenskim plesom, kroz maglu igračice postavljaju žensku gotovo prozirnu igru. U zamagljenim senkama obrisi gotovo hipnotički uvlače vas u samu scenu, opijajući nas vizuelno i emotivno. Sama igra postavljena je na nivo minimalističkog pokreta sa teškim tehničkim mogućnostima u kojima telo vlada nenametljivom ritualskom igrom. Ne definisana scenografija Virđila Sijenija sa prelepim koloritima traži svoj izraz sa opijajućom muzikom Frančeska Điomija, ili bolje definisano muzičkom improvizacijom koja poput najfinije pesme nostalgično prati "stihove" od tela.
Pravi efekat predstave je svakako njen početak, šaputanje koje nas kroz muzičke kadence uvodi u zamagljenu scenu, i završava se gotovo ekstatično poput mantre sa istom temom.
Uloge životinja u predstavi nas podsećaju na plemensku ravnotežu života i smrti. Predstava je vrlo emotivna i nostalgična, za vremenom i kulturom koji sami sebi brišemo pod uticaje "vele-sila" i marširajuće hiper zapad kontrole. "Tužni tropi" su predstava od koje ne može da se odustane, na samom kraju leži početak i tihi šapat tužnih paunova.
Нема коментара:
Постави коментар