OTELO

Premijerom baletske predstave "Otelo" u koreografiji Maše Kolar i Zorana Markovića započeta je nova sezona BITEF teatra.
U iščekivanju beogradske premijere "Otelo" je svoje prvo prikazivanje imao na Budva grad festivalu, gde je ispraćen sjajnim prijemom kod publike i burnim ovacijama.
Šekspir je izazov svakog zrelog umetnika, pa tako i koreografskom dvojcu Kolar-Marković bio je "nametnuta" ali neizbežna idejna teza iz koje su svoje tumačenje preneli gledaocu jednim novim savremenim igračkim jezikom, bez izmeštanja osnovnih mehanizama osećanja na prvom mestu ljubavi, mržnje i zavisti. U prvom planu "Otela" je dominantnost glavnog para Otela i Dezdemone koje tumači igrači Nikola Tomašević i Tamara Pingović. Harizmatični umetnik Tomašević vrlo je posvećen mačoističkom prikazu Otela koji je dominantan i besprekorno tehnički ubedljiv u svom liku, ipak nežan i suptilan u duetu sa Pingovićevom pogotovo prvom u iskazivanju ljubavi i strasti. njegove grupne deonice bile su energične i potpuno osvežavajuće u smislu da na Tomasevica možemo i u budućnosti posmatrati kao umetnika koji će se nesumnjivo razvijati i tragati u novim plesnim izazovima. Dezdemona je pored Otela ključ predstave, pa i ako balestkoj publici poznatu Tamaru Pingović, upoznali smo u jednoj novoj liniji plesne umetnosti. Tehnički Tamara je bila kao i uvek sigurna i tačna, a njena potresna sudbina lika bila je najubedljivija u samoj završnici predstave. Savršen minimalizam u predstavljanju smrti bio je jednostavan a prelep kao i poslednji "krik" umirućeg tela u sceni njenog ubistva. Pored glavnih protagonista bilo je lako raspoznati i ostatak igrača koji su imali prostora da razviju svoje uloge. Pa tako u ulozi Emilije koju interpretira Ana Ignjatović-Zagorac možemo da se otisnemo i nestanemo zajedno u trenucima vrlo potresnog plesa i ekstatičnog tumačenja svih deonica koje je Ana odigrala. Njeno kreiranje uloge i sama interpretacija bila je istaknuta i vrlo upečatljiva, a u duetskom okviru sa partnerom Strahinjom Lackovicem bila je snazna i dominantna. Pored njih jednu pravu profesionalnu igru izneli su i trojac Jevic Milica, Isailovic Milos i Kecman Milos. Nesto manje zastupljeni a opet neophodni bili su sve prisutni i vrlo energicni u svom nastupu. Kostimi Angeline Atlagic bili su nesto manje inovatini, medjutim neodvojivi baleta "Otelo", svojim kontrastnim bojama oni su oslikavali neutralnu podelu igraca u predstavi. Scenografski "Otelo" je imalo nametljivu temu pogotovo u rekviziti casa koje su bile posute po sceni, neverovatno su davale jedan specifican stil samom pokretu i predstavi uopste. Mozemo li konstatovati da je Beograd bogatiji za jos jednu sjajnu produkciju?

U slucaju "Otela"- u svakom segmentu predstave.